Odszkodowanie za błąd medyczny Słupsk. Błędy lekarskie Słupsk. Błędy medyczne Słupsk.

ODSZKODOWANIE ZA BŁĄD MEDYCZNY - BŁĘDY LEKARSKIE - BŁĘDY MEDYCZNE SŁUPSK

Sprawę skierować możemy do:

- Ubezpieczyciela podmiotu leczniczego / praktyki lekarskiej 

- Sądu 

- Prokuratury lub Policji ( art. 156, 157, 160, 162 kk )

- Rzecznika Praw Pacjenta - https://www.gov.pl/web/rpp/wniosek-o-wszczecie-postepowania-wyjasniajacego   https://www.gov.pl/web/rpp/jak-zlozyc-wniosek3

- Okręgowej Izby Lekarskiej - https://oilgdansk.pl/o-izbie/kontakt/siedziba-delegatury-w-slupsku/ 

 Centrum Niezależnego Orzecznictwa i Usług Medycznych (tel. 59 320 75 39) - https://www.cnoium.pl/

 Fundacja Godność Pacjenta - http://godnoscpacjenta.pl/       https://www.facebook.com/godnoscpacjenta/

Podstawowe Prawa Pacjenta

Prawa pacjenta są zbiorem przepisów prawa zawartych w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, a także innych dokumentach prawnych m. in. ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a także ustawie o działalności leczniczej. Należy zaznaczyć, że przestrzeganie praw pacjenta jest obowiązkiem osób uczestniczących w udzielaniu świadczeń medycznych, zdrowotnych.

Każdy ze względu na swoje dobro powinien posiadać wiedzę obejmującą podstawowe prawa pacjenta m. in.:

• Prawo do ochrony zdrowia

• Prawo do świadczeń zdrowotnych zgodnych z wymaganiami stawianymi przez aktualną wiedzę medyczną

• Prawo do świadczeń zdrowotnych wykonywanych z należytą starannością

• Prawo do natychmiastowego udzielenia świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia

• Prawo do dostępu do dokumentacji medycznej w różnych formach (m.in. poprzez uzyskanie kserokopii, skanu, wyciągu, wydruku)

• Prawo do informacji o swoim stanie zdrowia

• Prawo do wyrażenia zgody na udzielenie świadczeń medycznych

• Prawo do poszanowania intymności i godności pacjenta

• Prawo do tajemnicy informacji związanych z pacjentem

Każdy pacjent podlega ochronie prawnej. Znajomość praw pacjenta jest niezwykle istotna dla wszystkich osób, które korzystają z usług placówek medycznych. W większości przypadków to pacjent, jako pierwszy informuje, że jego prawa zostały naruszone. Prawa pacjenta w Polsce chronią poszkodowanych i stanowią podstawę do dochodzenia ewentualnych roszczeń odszkodowawczych.

Poszukując definicji błędu medycznego należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2012 r, poz. 159 z późn. zm.). W przepisie art. 67a ustawa ta definiuje pojęcie zdarzenia medycznego, za które uważa się zakażenie pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia pacjenta albo śmierć pacjenta będące następstwem niezgodnych z aktualną wiedzą medyczną diagnozą, jeżeli spowodowała ona niewłaściwe leczenie albo opóźniła właściwe leczenie, przyczyniając się do rozwoju choroby; leczeniem, w tym wykonaniem zabiegu operacyjnego; zastosowaniem produktu leczniczego lub wyrobu medycznego. Ustawa ta wprawdzie nie używa sformułowania „ błąd medyczny ”, jednakże treść tego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, jakie zdarzenia muszą wystąpić, aby uznać, iż doszło do powstania zdarzenia medycznego tożsamego z pojęciem błędu medycznego. 

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty lekarz ma obowiązek wykonywać zawód, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością. O zawinieniu lekarza może zdecydować nie tylko zarzucenie mu braku wystarczającej wiedzy i umiejętności praktycznych, odpowiadających aprobowanemu wzorcowi należytej staranności, ale także niezręczność i nieuwaga przeprowadzanego zabiegu, jeżeli oceniając obiektywnie nie powinny one wystąpić w konkretnych okolicznościach. Nie chodzi zatem o staranność wyższą od przeciętnej wymaganą wobec lekarza, lecz o wysoki poziom przeciętnej staranności każdego lekarza jako staranności zawodowej i według tej przeciętnej ocenianie konkretnego zachowania. Do obowiązków lekarzy oraz personelu medycznego należy zawsze bowiem podjęcie takiego sposobu postępowania (leczenia), które gwarantować powinno, przy zachowaniu aktualnego stanu wiedzy i zasad staranności, przewidywalny efekt w postaci wyleczenia, a przede wszystkim nienarażenie pacjentów na pogorszenie stanu zdrowia. Również Trybunał Konstytucyjny w postanowieniu z dnia 07.10.1996 r. (U 1/92, OTK 1992/2/38) uznał, że kodeks etyki lekarskiej w procesie stosowania prawa i orzekania o odpowiedzialności cywilnej powinien być stosowany, a także wyznacza pewien schemat zachowań, na podstawie tworzony jest wzorzec dobrego lekarza, co stanowi również miernik należytej staranności.

Lekarz odpowiada na zasadzie winy, którą można mu przypisać tylko w wypadku wystąpienia jednocześnie elementu obiektywnej i subiektywnej niewłaściwości postępowania. Element obiektywny łączy się z naruszeniem zasad wynikających z zasad wiedzy medycznej, doświadczenia i deontologii, i w jego ramach mieści się tzw. błąd lekarski, przez który rozumie się naruszenie obowiązujących lekarza reguł postępowania, oceniane w kontekście nauki i praktyki medycznej. Dlatego stwierdzenie błędu lekarskiego wyczerpuje zasadniczo tylko obiektywny element winy (z tym zastrzeżeniem, że są takie kategorie błędu lekarskiego, które będą wystarczające dla stwierdzenia winy także w ujęciu subiektywnym). Element subiektywny odnosi się do zachowania przez lekarza staranności, ocenianej pod kątem określonego wzorca, standardu postępowania, przy przyjęciu kryterium wysokiego poziomu przeciętnej staranności każdego lekarza, jako jego staranności zawodowej. Odpowiedzialność lekarza powstanie zatem w wypadku „błędu w sztuce”, czyli przeprowadzenia zabiegu niezgodnie z zasadami wiedzy medycznej, jeżeli był to błąd zawiniony, czyli polegający na zachowaniu odbiegającym od ustalonego wzorca. Przy ocenie postępowania lekarza należy też mieć na względzie uzasadnione oczekiwanie nienarażenia pacjenta na pogorszenie stanu zdrowia, przydatny może być również test oparty na pytaniu, czy niekorzystnego skutku można było uniknąć oraz czy lekarz w danym przypadku powinien był i mógł zrobić więcej (lepiej). Nieodłącznym elementem winy jest bezprawność. Za bezprawność uważa się sprzeczność z obowiązującym porządkiem prawnym, przez który należy rozumieć nie tylko ustawodawstwo, ale również obowiązujące w społeczeństwie zasady współżycia społecznego. Wśród nich mieści się przeprowadzanie zabiegów operacyjnych zgodnie ze sztuką lekarską i z najwyższą starannością wymaganą od profesjonalistów w zakresie medycyny.

Aby można było w sposób jednoznaczny stwierdzić, iż wystąpił błąd medyczny, należy ponadto zbadać, czy lekarz bądź inny członek personelu medycznego dopuścił się zawinionego działania bądź zaniechania. Odpowiedzialność cywilna za błędy medyczne opiera się bowiem na zasadzie winy. Wystarczające zatem jest ustalenie w procesie chociażby winy nieumyślnej (zaniedbania, rażącego niedbalstwa), aby można było danej osobie przypisać odpowiedzialność cywilną. Nie należy także pomijać faktu, iż lekarzy obowiązuje co najmniej taki, jak nie wyższy stopień staranności jak ten określony w przepisie art. 355 § 1 kodeksu cywilnego. Zachowanie lekarzy powinno być zatem oceniane przez pryzmat profesjonalizmu oraz zachowania staranności obowiązującej w danym zawodzie. Od lekarza wymaga się zatem staranności podwyższonej, dalej idącej niż przeciętna z uwagi na profesjonalny charakter jego działań i ich przedmiot - zdrowie i życie ludzkie (w polskiej i obcej literaturze przedmiotu wskazuje się na professional standard, tj. standard fachowca). W oparciu o tak ustalone kryteria, na potrzeby oceny subiektywnej winy lekarza i powstania odpowiedzialności za wyrządzone szkody (błąd medyczny), w literaturze i orzecznictwie konstruuje się „wzorzec dobrego lekarza". Wzorzec ten jest obiektywny i abstrakcyjny, a więc całkowicie niezależny od indywidualnych właściwości sprawcy (jego niedoświadczenia, skłonności, itp.). Wyznaczenie zakresu powinnych działań lekarza i stawianych mu wymagań pozwala zbadać, czy lekarzowi można postawić zarzut, że gdyby zachował należytą staranność i wykorzystał wszelkie dostępne w danych okolicznościach metody i środki, mógł błędu uniknąć i tym samym nie dopuścić do wyrządzenia szkody. W tym celu należy umieścić model wzorcowy w okolicznościach, w jakich działał sprawca, biorąc pod uwagę wszelkie okoliczności i konkretne warunki udzielenia świadczeń zdrowotnych. Jeżeli porównanie postępowania określonego lekarza z przyjętym dla niego standardem działania wypadnie na niekorzyść sprawcy (gdyż wzorcowy dobry lekarz w identycznych okolicznościach uniknąłby popełnienia błędu medycznego i wyrządzenia pacjentowi szkody), można przyjąć, że określone działanie ma charakter zawiniony. Podwyższony wzorzec postępowania w relacji do służby zdrowia skutkuje tym, że wszelkie nieprawidłowości stanowią podstawę do przypisania pozwanemu szpitalowi zarzutu nienależytej staranności choćby w najlżejszej postaci.

Ryzyko, jakie bierze na siebie pacjent, wyrażając zgodę na zabieg operacyjny, obejmuje tylko zwykłe powikłania pooperacyjne. Ryzykiem pacjenta nie są objęte komplikacje powstałe wskutek pomyłki, nieuwagi lub niezręczności lekarza .

Przedawnienie roszczeń.

Zgodnie z przepisami, podstawowym terminem na dochodzenie roszczeń z tytułu błędu medycznego są 3 lata od wyrządzenia szkody. Często zastosowanie znajduje też zasada zgodnie z którą 3 lata biegną dopiero od dowiedzenia się o szkodzie np. poszkodowany zaraził się wirusem 5 lat temu, jednak dowiedział się o tym dopiero teraz. W tym przypadku 3 lata zaczynają biec dopiero od momentu dowiedzenia się o zakażeniu.

UWAGI:

• Złożenie przez pacjenta lub jego rodzinę zawiadomienia do Prokuratury nie przerywa biegu przedawnienia. W takim przypadku panuje powszechne wrażenie, że sprawa się nie przedawnia. Błąd. Przedawnia się jak najbardziej.                                                                                          Skutek w postaci przedłużenia okresu przedawnienia do 20 lat powoduje dopiero wydanie wyroku skazującego przez Sąd.  

• Wszczęcie postępowania przed rzecznikiem odpowiedzialności zawodowej lekarzy nie przerywa biegu przedawnienia. Postępowanie dyscyplinarne nie ma żadnego wpływu na przerwanie biegu przedawnienia roszczeń cywilnych. Żadnego.

• Zawezwanie do próby ugodowej przed sądem zawiesza bieg przedawnienia, co oznacza, że po przeprowadzeniu postępowania pojednawczego termin przedawnienia będzie biegł dalej, nie zaś od nowa.

• Postępowanie przed Rzecznikiem Praw Pacjenta w sprawie naprawienia szkody z Funduszu Kompensacyjnego Zdarzeń Medycznych zawiesza bieg przedawnienia - kliknij: https://www.odszkodowania-secret.pl/lib/p7uw0o/RPP-Fundusz-Kompensacyjny-lo2tg1da.pdf

• Przekonanie, że masz rację i sąd to zauważy mimo upływu czasu. Nic bardziej mylnego. Sąd w 99 % przypadków oddali powództwo jeżeli szpital podniesie zarzut przedawnienia (napisze w odpowiedzi na pozew, że sprawa jest przedawniona lub oświadczy to na rozprawie). Do absolutnie wyjątkowych przypadków należy sytuacja kiedy to sąd pomija fakt przedawnienia.

• Przekonanie, że masz dowody i sprawa jest pewna, nic bardziej mylnego. Dokumenty się niszczą, gubią a świadkowie zapominają fakty lub umierają. Może się zdarzyć, że po kilku latach pomimo oczywistej zasadności twojej sprawy, nie będzie mogła być ona przedmiotem procesu sądowego, gdyż nie będziesz miał dowodów na poparcie swoich racji.

Art. 442(1). - [Przedawnienie roszczeń] - Kodeks cywilny.

§ 4.

Przedawnienie roszczeń osoby małoletniej o naprawienie szkody na osobie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat dwóch od uzyskania przez nią pełnoletności.

Świadczymy profesjonalną pomoc w dochodzeniu odszkodowań i zadośćuczynień za błędy medyczne dla poszkodowanych pacjentów i ich rodzin. Dochodzimy również zadośćuczynień z tytułu naruszenia praw pacjenta, praw do świadczeń zdrowotnych, informacji, tajemnicy, poszanowania godności i intymności, zgłoszenia sprzeciwu, wyrażenia zgody itd.. Posiadamy unikalną wiedzę i doświadczenie w prowadzeniu tego typu spraw. Błędy medyczne są naszą specjalizacją. 

Błędy związane z porodem lub prowadzeniem ciąży, błędy diagnostyczne, terapeutyczne, onkologiczne, farmakologiczne, lekarzy chirurgów, ortopedów, rodzinnych. Zakażenia bakteryjne - Gram-ujemne: Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumoniae, Acinetobacter, Escherichia coli oraz Enterobacter, a także bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus, Enterocooccus, Streptococcus. Nie udzielenia świadczeń medycznych i inne zaniedbania.

Przy dochodzeniu odszkodowania z tytułu błędu medycznego mamy do wyboru kilka dróg postępowań, w zależności od charakteru danego zdarzenia, okoliczności jego popełnienia oraz celowości działań.